Στηριγματα...

Συγνωμη για την πολυημερη απουσια μου αλλα δυστυχως δεν ημουν σε θεση να γραψω στο μπλογκ λογω καποιας ασθενειας που με ταλαιπωρησε προσφατα.Αν και ακομα δεν εχω επανελθει πληρως ενιωσα την επιθυμια να γραψω.Σιγουρα τωρα που γραφω αυτο το κειμενο στο μυαλο μου τριγυρναει συνεχως μια φραση... "Αν σου τυχει ενα κακο τοτε θα ακολουθησουν και αλλα..."

Βεβαια το καλο με ολη την υποθεση ειναι οτι ευτυχως δεν με εχει βαλει κατω και επανερχομαι σιγα σιγα αλλα σταθερα.Θελω να πιστευω πως θα το ξεπερασω καποια στιγμη και θα επανελθω στους κανονικους μου ρυθμους.

Αρκετα εχουν συμβει ακομη τα οποια ομως δεν εχω ουτε την αντοχη ουτε την διαθεση να αναφερω τουτη την στιγμη.Σιγουρα ομως θα το κανω οταν νιωσω καλυτερα και σε θεση να γραψω.Αλλα αναριωτιεμαι μερικες φορες που τυχαινει και εχεις στηριξη σε μια δυσκολη στιγμη απο ανθρωπους τους οποιους δεν περιμενες καν.Δηλαδη καποιους τους οποιους τους ειχες καταταξει στις πισω και τελευταιες κατηγοριες και βλεπεις οτι στην δυσκολη ωρα ειναι εκει.Πραγματικα εμεινα αφωνος.Ανθρωποι που ουτε καν μπορουσα να φανταστω οτι θα μου στεκοντουσαν.

Οπως και να εχει με ξαφνιασε αλλα το σιγουρο ειναι οτι με βοηθισε αρκετα στο να ξεπερασω το προβλημα μου.Οχι πληρως αλλα ηταν κατι που με εκανε να παρω δυναμη.

Απολογισμος - Βημα Πρωτο

Πηρα καποιες μερες για να μπορεσω να ξεκαθαρισω καποια πραγματα μεσα μου.Ηταν το πιο λογικο τουλαχιστον πραγμα που μπορουσα να κανω.Δεν θα πω οτι ολα λυθηκαν με το πατημα ενος κουμπιου απλα πιστευω οτι εκανα την αρχη.Ειδα τι και ποια ειναι αυτα που τριγυριζουν στο μυαλο μου.Δεν μιλησα με φιλους ουτε βγηκα με γνωστους.Αλλωστε θα ηταν κατι που απλα θα χαλουσε την παρεα.Δηλαδη η διαθεση μου και το βλεμμα στο κενο.Δεν θελω να "φορτωνομαι" σε κανεναν.

Πιστευω πως το να καθισω και να αναλυσω το τι μου συμβαινει ειναι δωρον αδωρον.Ετσι νομιζω.Θα μου πει καποιος πως το ιδιο κανεις και με το μπλογκ τωρα.Δεν θα διαφωνησω αλλα τουλαχιστον εδω μπορει καποιος να επιλεξει αν θα με ακουσει η οχι.Δεν υπαρχει το αισθημα της αναγκαστικης ψυχαναλυσης οπως λεω μερικες φορες.Δηλαδη να καθισει καποιος εστω και να μην θελει να σε ακουσει μονο και μονο για να τα πεις καπου.Να φυγουν απο μεσα σου.

Εγω παντα το εκανα για τους αλλους.Παντα ειχα ολη την καλη διαθεση,την υπομονη και την κατανοηση η τουλαχιστον προσπαθουσα να κατανοησω την κατασταση του αλλου.Αυτο παλι που πιστευω οτι συμβαινει σε ολους μας.Να μπορουμε να δινουμε συμβουλες στους αλλους και τις περισσοτερες φορες σωστες και να μην μπορουμε να συμβουλεψουμε τους εαυτους μας δεν μπορω να το καταλαβω.Ισως επειδη εμεις ειμαστε οι πρωταγωνιστες και χρειαζομαστε τον δικο μας "υποβολεα" για να μας πει τα σωστα λογια γιατι τα ξεχναμε.Ποιος ξερει.

Παντως σιγουρα εγω δεν μπορω να συμβουλεψω τον δικο μου εαυτο ετσι οπως ειναι τωρα.Η παρουσα στιγμη για μενα εχει να κανει με απολογισμο περισσοτερο παρα με συμβουλες για το τι πρεπει να αποφυγω η τι πρεπει να κανω σε μελλοντικες καταστασεις.Δεν ειναι ακομα η στιγμη.

Σαν μια κακη ταινια...

Ξυπνώντας σημερα το πρωι περα από το ποσο βαρυ ηταν το κεφαλι μου, όχι από τα ποτα ουτε από την υπερβολικη διασκεδαση, αλλα από την αυπνια και τις διαπεραστικες σκεψεις που με τριγυριζαν ολο το βραδυ καταλαβα το ποσο μπερδεμενα είναι όλα μεσα μου. Αναμεικτες σκεψεις ποτε για την δουλεια, ποτε για εκεινη, ποτε για το ποσο λαθος ειμουνα σε πολλες από τις αποφασεις που πηρα στην ζωη μου. 

Ακομα δεν μπορω να καταλαβω το γιατι όλα ερχονται όταν αποφασιζεις να πεσεις στο κρεβατι. Είναι αυτή η κατασταση στην οποια βρισκεται το σωμα και επιβαλει στο μυαλο να παρει τον ελεγχο; Πολλες φορες προσπαθισα να τις αποκοψω, να τις σταματησω αλλα μολις εγερνα το κεφαλι μου στο μαξιλαρι και εκλεινα τα ματια, όλα αρχιζαν να περνανε μπροστα μου σαν μια ταινια. Μπορουσα να αισθανθω και τους ηχους. Διαφορα αποσπασματα αναμνησεων. Μια λαθος επιλογη, ο χωρισμος, αμεσως μετα μια τυχαια χαρουμενη στιγμη (λες και όλα γινοταν με βαση καποιο σχεδιο, δυο ασχημα ένα καλο). 

Νιωθω ακομη αυτό το φτερουγισμα στην καρδια, που νιωθεις σε πολλες καταστασεις.Οταν ερωτευεσαι, όταν φοβασαι, όταν εισαι υπερβολικα χαρουμενος η όταν εισαι υπερβολικα στεναχωρημενος. Αλλα το δικο μου φτερουγισμα φοβαμαι πως είναι το ασχημο. Προσπαθω να απασχολω τον εαυτο μου με διαφορα πραγματα μεσα στην μερα απλα για να μην σκεφτομαι. Όμως όταν κανεις πραγματα τα οποια είναι συνδεδεμενα με μια αναμνηση αυτό σε γυριζει νοερα πισω και είναι σαν να εισαι ξαπλωμενος και να σκεφτεσαι οσα σου κοβουν τον υπνο.

Τα εχω με τον εαυτο μου. Τα εχω γιατι του επετρεψα να κανει λαθη τα οποια υπο άλλες συνθηκες δεν θα εκανα ποτε. Μυαλο και καρδια εγιναν ένα κουβαρι και διχως σκεψη οι λανθασμενες αποφασεις πηρανε την πρωτοβουλια να δρασουν.Ελπιζω μονο πως από ολη αυτή την κατασταση να μπορεσω τουλαχιστον να μαζεψω τα κομματια του εαυτου μου που με κανουν και χανω την πιστη μου σ’αυτόν.

Προσπαθεια...

Ξεκινωντας το πρωτο μου ποστ σε τουτο το μπλογκ θα ηθελα να να πω λιγα πραγματα για το μελλοντικο του περιεχομενο και τι περιπου θα περιλαμβανει στις αναρτησεις του.

Ψαχνω ενα τροπο να εξωτερικευσω καποιες σκεψεις μου,αποριες,αληθειες,ψεματα και οτι αλλο πιστευω οτι αξιζει να πω και δεν μπορεσα η δεν μου δοθηκε η δυνατοτητα να πω μεχρι αυτη την στιγμη.Αυτο το μπλογκ θα ειναι κατι σαν ημερολογιο(πραγμα που ποτε μου δεν ειχα η κρατουσα) και ισως να ειναι και ο τοπος ο οποιος θα μπορεσω να βρω καποιες ισως απαντησεις με την συμβολη βεβαια των ανθρωπων που το διαβαζουν.

Δεν ξερω αν οντως θα με βοηθησει αυτο που κανω αλλα αποφασισα να το προσπαθισω και ητανε στιγμη για μενα τουλαχιστον να κανω εστω ενα μικρο βηματακι εστω και με αυτον τον τροπο.Για αυτο βεβαια θα ηθελα να ζητησω και την κατανοηση,υπομονη,ανεκτικοτητα απο τους αναγνωστες του για τυχον σκεψεις μου που δεν ταιριαζουν η ειναι απολυτως λαθος για καποιους ανθρωπους.

Θα ηθελα να πω λιγα λογια για μενα.Δεν θα ηθελα να γινω κουραστικος απλα πιστευω μια μικρη περιγραφη μου ειναι κατι το οποιο ειναι αναγκαιο.Ειμαι 30 χρονων μενω επαρχια ειμαι προς το παρον ελευθερος μετα απο καποια σχεση που ειχα,μενω μονος μου και δουλευω σε ιδιωτικη εταιρια.Συγνωμη για την γενικοτητα και τις λιγες πληροφοριες απλα θεωρω οτι μια συντομη και γρηγορη περιγραφη μου δινει την δυνατοτητα να καταλαβει κανεις τις μελλοντικες αναρτησεις.

Ευχαριστω εκ των προτερων ολους οσους θα ειναι μαζι μου σε αυτη την αναζητηση και το ταξιδι που για μενα προσωπικα ειναι μεγαλης σημασιας.

Μαύρος Ωκεανός

Τι σημαινει για μενα ο μαυρος ωκεανος;Αραγε ποσοι απο εμας εχουμε βρεθει σε κατασταση που να νιωθουμε οτι βυθιζομαστε;Και οσο παλευουμε να βγουμε στην επιφανεια βουλιαζουμε ακομα περισσοτερο;Φαινομενο της κινουμενης αμμου καποιος φιλος,μου ειχε πει.Παλευοντας να βγεις για να αναπνευσεις κοιτας γυρω σου και ολα ειναι θωλα.Απο τις σκεψεις,τα ερωτηματα,τις ενοχες,τα λαθη και αυτο σε κανει να χανεις το "βημα" σου ακομα περισσοτερο.Σε κανει πολλες φορες να πεις οτι "μεχρι εδω ειμαι,δεν αντεχω αλλο" και καταρρεεις...

Μερικες φορες περιμενεις μια λαμψη,ενα "χερι" το οποιο θα σε βοηθισει,θα σε τραβηξει στην επιφανεια,αλλα συνηθως αργει,αλλες παλι δεν ερχεται ποτε.

Αναρωτιεμαι αραγε ποσοι απο εμας βρηκαμε αυτο το "χερι";Που μας τραβηξε και σωθηκαμε;Τι ηταν;Ενας φιλος;Ο αδερφος;Ο πατερας;Μια καινουργια σχεση;Ποσο σημαντικο ειναι για τον καθενα μας να εχει εναν αθρωπο τον οποιο να μπορει να σε κανει να ξεχασεις;Να ξεπερασεις;Υπαρχει κανεις που τα αντιμετωπισε ολα μονος;

Πιστευω οτι εκτος αυτων που ηταν τυχεροι να εχουν καποιον, υπαρχουν και οι αλλοι.Αυτοι που συσσωρευουν ολα τους τα ερωτηματα,τις σκεψεις,τα προβληματα τις χαρες,τις λυπες μεσα τους.Σε αυτους ανηκω και εγω.Κλειστο χαρακτηρα με χαρακτηριζουν οσοι με ξερουν, και οπως ειχε πει και ενας φιλος μοιαζω με κολωνα."Οσοι δεν σε ξερουν, νομιζουν με την πρωτη ματια οτι εισαι σωματοφυλακας,αλλα και οι δυο το ξερουμε οτι εισαι εντελως διαφορετικος" .Απαντησα οτι "Αυτος που θα εχει την διαθεση να με γνωρισει θα δει κατι διαφορετικο"Παντα ημουν ετσι.Απλα δεν αφηνω ευκολα ανθρωπους να με πλησιασουν.Ισως το κανω απο αμυνα.Ισως παλι θελω να ξερω το ποιος πραγματικα θελει να με πλησιασει και αν οντως αξιζει.

Οπως και να εχει οπως και να ειναι τα πραγματα αυτη την στιγμη νιωθω οτι κολυμπαω σε εναν ωκεανο διχως να βλεπω που παω και αν θα μπορεσω ποτε μου να βρω στερια.

Και το χειροτερο... 

Το νερο ειναι μαυρο...